منصور سهرابی، متخصص بومشناسی و محیطزیست، در واکنش به آخرین تصویر ماهوارهای ناسا از دریاچه ارومیه در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که احداث سدهای متعدد در حوضه آبریز دریاچه، بهویژه در دهه ۱۳۸۰ شمسی، نقش تعیینکنندهای در خشک شدن آن داشته است.
به گفته او، در این دوره سدهای متعددی بر روی رودخانههای منتهی به دریاچه ساخته شد که جریان طبیعی آب به دریاچه را بهشدت کاهش داد.
وی فهرستی از مهمترین این سدها را برشمرده است:
– سد علویان در شمال مراغه (ظرفیت ۵۸ میلیون مترمکعب – بهرهبرداری ۱۳۷۴)
– سد حسنلو در نقده (ظرفیت ۹۰ میلیون مترمکعب – ۱۳۷۹)
– سد شهرچای ارومیه (ظرفیت ۲۲۰ میلیون مترمکعب – ۱۳۸۴)
– سد قلعهچای عجبشیر (ظرفیت ۴۰ میلیون مترمکعب – ۱۳۸۷)
– سد ساروق (گوگردچی) در تکاب (ظرفیت ۴۰ میلیون مترمکعب – ۱۳۸۸)
– سد دریک سلماس (ظرفیت ۲۱ میلیون مترمکعب – ۱۳۸۹)
– سد زولا سلماس (ظرفیت ۸۵ میلیون مترمکعب – ۱۳۸۹)
– و دو سد دیگر، باراندوز (ظرفیت ۸۰ میلیون مترمکعب) و نازلو (ظرفیت ۹۰ میلیون مترمکعب) که زمان دقیق بهرهبرداری آنها بهدرستی ثبت نشده است.
سهرابی تأکید کرده است که این سدسازیهای گسترده، همراه با توسعه کشاورزی بیرویه و برداشت بیبرنامه از منابع آب زیرزمینی، موجب شد تا دریاچه ارومیه که زمانی دومین دریاچه شور بزرگ جهان بود، در کمتر از دو دهه بهمرز نابودی برسد.
