ادامه تراژدی کشتار دانشآموزان در سیستم ارتجاعی آموزشی ایران؛ جانباختن سام زارعی بر اثر فشار از تنبیه معاون
در حادثهای تکاندهنده که موجی از خشم و اندوه عمومی را برانگیخته، سام زارعی، دانشآموز ۱۲ ساله کلاس ششم در یکی از مدارس شیراز، روز ۱۳ مهر ۱۴۰۴ در منزل خود جان باخت. خانواده و نزدیکان این کودک، علت مرگ او را فشار روحی شدید و تهدیدهای معاون مدرسه میدانند.
عمه سام زارعی، در گفتوگویی، جزئیات تلخ ماجرا را چنین روایت کرده است:
«روز ۱۲ مهر، در کلاس ششم، چند دانشآموز از سر شیطنت و شوخی، جملهای نامناسب درباره یکی از معلمان را روی کاغذ نوشتند و دستبهدست میچرخاندند. کاغذ به دست معلم افتاد و این موضوع پای معاون پایه ششم، آقای «خ»، را به کلاس باز کرد.»
او ادامه داد: «معاون تا میتوانست به بچهها توهین و تهدید کرد و گفت: “هرکسی نویسنده این جمله باشد، فردا صبح را نمیبیند.” سپس برای شناسایی، دستخط کاغذ را با دفترچههای مشق دانشآموزان تطبیق داد و بر اساس شباهت ظاهری، سام را مقصر شناخت – در حالی که تا امروز هیچکدام از ما مطمئن نیستیم نوشته واقعاً از سام بوده باشد.»
زارعی با صدای لرزان افزود: «از لحظهای که سام را مقصر دانستند تا حدود دو ساعت بعد، طبق فیلمهای دوربین مداربسته مدرسه، او با دستهای درهم گرهکرده به پای معاون التماس میکرد و اشکریزان میخواست از او بگذرد و با خانواده تماس نگیرد. اما به خواهشها و گریههایش هیچ توجهی نشد. حال سام آنقدر وخیم بود که هنگام تعطیلی مدرسه نمیتوانست وسایلش را جمع کند و دوستانش کیفش را برایش بستند.»
عصر همان روز، پس از آنکه سام متوجه تماس معاون با پدرش شد، از پلههای خانه در طبقه سوم خود را به پایین پرت میکند و جان خود را از دست خواهد داد.
در حالیکه آموزشوپرورش استان ادعا کرده مرگ در منزل رخ داده و ارتباط مستقیمی با مدرسه ندارد، مستندات موجود و اظهارات خانواده، پرسشهای جدی درباره مسئولیت مدیران و نبود حمایت روانی از دانشآموزان برانگیخته است.
این رویداد تلخ، بار دیگر مسئله فشارهای روانی و شیوه برخورد تنبیهی در مدارس ایران را در مرکز توجه افکار عمومی قرار داده است.
