دیروز، سهشنبه ۱۴۰۴/۷/۲۹، جهت رسیدگی به مشکلات شدید بینایی که در زندان اوین برایم ایجاد شده و با رسیدگی نشدن، تشدید یافته بود، پس از ماهها مراجعه به بهداری زندان، رأس ساعت ۸ صبح در لیست اعزام قرار گرفتم و به افسر نگهبانی معرفی شدم. با این حال، به دلیل عدم پوشیدن لباس زندان و عدم استفاده از پابند و دستبند – که وضعیتی شبیه به اسرای جنگی و مغایر با کرامت و شأن یک زندانی سیاسی است – از اعزام من به بیمارستان فارابی جلوگیری شد.
بدین وسیله، اعتراض کتبی خود را به مسئولان زندان اعلام میکنم. نحوه رسیدگی درمانی به زندانیان سیاسی در زندان اوین با شأن و کرامت انسانی مطابقت ندارد و از نظر من، این گونه برخوردها مردود و غیرقابل قبول است. این روشها کاملاً دور از روح مبارزات عدالتمحور، آزادیخواهانه و حقوقبشری ماست و تا زمانی که اصلاح نشوند، تحت هیچ شرایطی حاضر به اعزام به مراکز درمانی نخواهم بود.
پیشتر نیز، در مورخ ۱۹ مهر ۱۴۰۴، شنبه ساعت ۷ صبح، ما برای اعزام به بیمارستان فراخوانده شدیم. با وجود اعلام قبلی مبنی بر عدم تمایل به اعزام با لباس زندان، از اعزام ما جلوگیری گردید و مسئولان زندان با بیتفاوتی کامل نسبت به وضعیت جسمی و رنج تحمیلی بر ما، از انجام وظیفهی خود امتناع کردند.
همزمان، وضعیت وخیم دیگر فعالین آذربایجانی از جمله طاهر نقوی و مرتضی پروین نیز بدون رسیدگی و بلاتکلیف مانده و و هیچ یک از مسئولان زندان پاسخگو نیستند.
ودود اسدی – ۳۰ مهر ۱۴۰۴
#زندانیان_سیاسی_را_آزاد_کنید #زندان_اوین
