فوتبال در ایران محبوبترین ورزش است، اما در زمین مسابقه، بازیکنان و هواداران ترک اغلب با مظاهر نژادپرستی ساختاری مواجه میشوند. این مسئله تنها یک مشکل فردی نیست، بلکه بازتاب ساختار نژادپرستانه فرهنگ رسمی فارس و نظام حکومتی ایران است که هویت اتنیک غیر فارس، به ویژه ترکها، را به حاشیه رانده و همواره در معرض تحقیر و تبعیض قرار داده است.
در این چارچوب، بازیکنان ترک نه تنها با فشارهای فنی و رقابتی مواجهاند، بلکه مجبورند تحقیرها، برچسبها و پیامهای اتنیک را هم تحمل کنند. از شعارهای نژادپرستانه در ورزشگاهها گرفته تا پیامهای توهینآمیز در شبکههای اجتماعی، نشانههای سیستماتیک از نادیده گرفتن کرامت و حقوق آنها دیده میشود. سکوت یا برخورد حداقلی رسانهها و مسئولان فوتبال، خود بخشی از این ساختار نژادپرستانه را تقویت میکند و فرهنگ تبعیض را ادامه میدهد.
هواداران ترک نیز در ورزشگاهها و در فضای اجتماعی با فحاشیهای اتنیک مواجه میشوند و بازیکنانشان در زمین مسابقه گاه تهدید و تحقیر میشوند. این رفتارها نه تنها عدالت ورزشی را زیر سوال میبرد، بلکه تفرقههای اتنیک و تبعیض ساختاری را در جامعه تشدید میکند.
برای مقابله با این نژادپرستی، فدراسیون فوتبال و رسانهها باید قوانین سختگیرانه برای برخورد با رفتارهای اتنیک وضع کنند و برنامههای آموزشی فرهنگی برای هواداران و بازیکنان ارائه دهند. بازیکنان و هواداران ترک باید مطمئن باشند که هویت اتنیک آنها هیچگاه مانع حضور و فعالیت ورزشیشان نیست و کسی حق تحقیر آنها را ندارد.
نژادپرستی علیه ترکها در فوتبال، بازتابی از یک ساختار اجتماعی و حکومتی گستردهتر است که همواره هویت اتنیک غیر فارس را تحقیر کرده و فرصتهای برابر را محدود کرده است. اصلاح این رفتارها در ورزش میتواند نمونهای از مبارزه با تبعیض و ارتقای همبستگی ملی و احترام متقابل میان اتنیکها و دیگر گروهها باشد و نشان دهد فوتبال میتواند فراتر از سرگرمی، پلی برای اتحاد و کرامت همه ایرانیان باشد.
در همین مسیر، ضروری است که هواداران و بازیکنان ترک، چه در رفتارهای ایجابی و چه در رفتارهای سلبی، هرگونه شکل نژادپرستی را رد کنند و از آن فاصله بگیرند. تنها با ایستادن علیه تبعیض، نه تنها کرامت خود و هماتنیکهایشان حفظ میشود، بلکه مسیر فوتبال ایران به سمتی برابر، اخلاقی و عاری از تبعیض هدایت خواهد شد.
