درگیریهای لفظی، فریادها و حتی شعارهایی مانند مرگ بر فریدون (حسن روحانی) و درخواست محاکمه او در صحن علنی مجلس، تنها نشانهای از شکاف عمیق در میان فاسدان حاکمیت است؛ جدالی نه بر سر منافع مردم، بلکه برای تقسیم غنیمت میان خودشان.
نمایندگان وابسته به باندهای مختلف امنیتی، اقتصادی و سیاسی، در حالی یکدیگر را به فساد و بیکفایتی متهم میکنند که همگی بخشی از همان ساختار رانتیاند. نزاع امروز مجلس، نبرد دو جبهه نیست؛ جنگ میان چنگالهای یک هیولاست که خود را میدَرَد تا از سفره قدرت سهم بیشتری برباید.
در حالیکه مردم زیر بار گرانی و فقر روزگار میگذرانند، نمایندگان در صحن علنی بر سر رانتهای نفتی، بودجههای خاص و امتیازات تجاری به جان هم افتادهاند. هر فریاد و هر اتهام در مجلس، تنها پردهای از نمایش فساد ساختاری است که سالهاست از درون پوسیده.
در پایان باید گفت: این مجلس دیگر قانونگذار نیست، بلکه صحنه جدال میان باندهایی است که هر کدام بخشی از ایران را به یغما بردهاند.
